در اواخر قرن 15 و 16، اوشاک و اطراف آن به مهم ترین مرکز هنر فرش عثمانی تبدیل شد.
در این دوره فرش های مدالیون اوشاک در اندازه های بزرگتر و فرش های ستاره اوشاک در اندازه های کوچکتر ساخته می شدند. از سوی دیگر نقوش پرنده فرش
اوشاک گروهی مجزا را تشکیل می دهد. نقش های پرنده مانند در نقوش این گروه وجود دارد. فرش های برگاما با نقوش هندسی و نقوش گل دوزی شده اند.
در قرن شانزدهم، فرش‌های عثمانی به نام فرش قصری با استفاده از گره ایرانی به جای گره گوردس بافته می‌شد. از ابریشم به عنوان ماده اصلی این فرش ها
استفاده می شد. در نقش‌های فرش‌های قصر از نقوش گل استفاده شده است. ساخت این فرش ها تا قرن هجدهم ادامه داشت. با نزدیک شدن به پایان قرن
نوزدهم، فرش‌های بافته شده بر روی دستگاه‌های بافندگی دستی اهمیت پیدا کردند و به‌عنوان مصنوعات تاریخی توجه‌ها را به خود جلب کردند، زیرا فرش‌ها به‌عنوان
ساختگی تولید شدند.
فرش ماشینی 6 متری دست دوم را می توانید با قیمت کم با فرش 4 متری نو ماشینی تعویض نمایید.
فرش های برگاما، قیصری، سیواس، بونیان، میلاس، گوردس، اوشاک، کوتاهیا، لادیک، هرکه، دمیرچی، کارامان و کولا از جمله فرش هایی هستند که در کشور ما در
سطح جهانی شناخته شده اند.
دو نوع گره در قالی بافی وجود دارد.
گره ترکی (گره گوردس – گره دوتایی – حلقه بسته)
فن قالی بافی که به این نام معروف است زیرا در ناحیه گوردس استان مانیسا بیشترین کاربرد را دارد، به عنوان «گره ترکی (گره گوردس)» وارد ادبیات جهانی شده
است. دو نوع از این گره وجود دارد.
به شکل گره هایی که در استان های ما در منطقه آناتولی مرکزی استفاده می شود. نخ گرهی است که دور جفت تار ابتدا در جلو و سپس در پشت بسته می شود.
در گره مورد استفاده در استان های ما در منطقه آناتولی غربی، برعکس همان فرآیند اعمال می شود. این تغییر بر کیفیت فرش تاثیر نمی گذارد، فقط پرز بری فرش
های بافته شده در آناتولی غربی آسان تر است.
گره ایرانی (سینما لوپ – تک گره – حلقه باز)
به نام گره سینوسی معروف است که به نام منطقه ای در غرب ایران نامگذاری شده است. در این گره؛ نخ را فقط به سیم جلوی جفت تار می‌بندند، با رد شدن از
پشت تار دیگر سفت می‌شوند و پایین می‌کشند. در فرش های گره دار ایرانی نیز از دو نخ پود استفاده می شود.
